چقدر دوست داشتم يک نفر از من مي پرسيد
چرا نگاه هايت انقدر غمگين است ؟
شچرا لبخندهايت انقدر بي رنگ است ؟
اما افسوس ... هيچ کس نبود
هميشه من بودم و من و تنهايي پر از خاطره .
اري با تو هستم .. با تويي که از کنارم گذشتي...
و حتي يک بار هم نپرسيدي چرا چشم هايت هميشه باراني است!!!